Που πήγε το καλοκαίρι;
Το καλοκαίρι πέρασε τόσο μα τόσο γρήγορα....... 6 Σεπτέμβρη σήμερα. Κι εγώ ακόμα θυμάμαι τον Μάιο και την προσμονή του σαν χτες.Την ανυπομονησία να έρθει το καλοκαίρι. Να νοιώσω την αρμύρα της θάλασσας στο σώμα μου. Ο χρόνος, όμως, αδυσώπητος μας προσπερνά. Δεν κατάφερα να βρέξω καν τα πόδια μου στα δροσερα και καταγάλανα νερά της. Ξέχασα τι σημαίνει ύπνος. Τι ξεκούραση. Τι σημαίνει ηρεμία και ξέγνοιστες στιγμές. Μα μόνο για ένα καλοκαίρι.... ΔΕΝ ξέχασα τι σημαίνει ελέυθερος, δημιουργικός χρόνος κι αυτό είναι που μετρά. Τι σημαίνει χρόνος με τον εαυτό μου και για τον εαυτό μου. Ακόμα και στις μικρές στιγμές ανάσας μου ανέπνεα μόνο για μένα... Αυτή η ανάσα η βαθιά ήταν όλη δική μου και μόνο για μένα. Μια ρουφιξιά από όλα τα αρώματα της φύσης κι ένα κολάζ από όλες τις εικόνες των ματιών μου. Όλα τα περίεργα, αστεία και τραγικά που περνούσαν απ τα μάτια μου μπροστά, γίνοταν μια σύνθεση και μια φωτογραφικη απεικόνιση στη δυνατή μου μνήμη. Οι προσπάθειες μου, οι αγωνίες μου αλλά και τα κατορθώματά μου που θα αφηγούμαι στα εγγόνια μου. Ίσως και στα εγγόνιων των φίλων... το ίδιο μου κάνει.
 |
| Xρώματα κι αρώματα......και μουσικές. |
Μα αλήθεια από που μπορεί να πηγάζει τόση ενέργεια; Είναι φορές που αισθάνομαι πω έχει εξαντληθεί κι έρχεται η αναζωογόνηση. Έτσι ξαφνικά. Από που; Κι όμως ειναι ακριβως μπροστά στα μάτια μας αυτή η πηγή. Αστειρευτή. Ενα χαμόγελο. Ναι. Ένα βλέμμα είναι αρκετό. Χωρίς λόγια. Είμαι χαρούμενη. Φοβάμαι λίγο να το πω, μα είμαι. Γιατι το καλοκαίρι μπορεί να πέρασε χωρίς να το καταλάβω αλλά το έχω μέσα μου. Εκεί πήγε..... να κρυφτεί του χειμώνα.
