Μια ζεστή αγκαλιά!

Αφού έζησα όλο μαρτύριο της ελπίδας ...

Έφτασα στο πιο απάνθρωπο έγκλημα!

Να πιστέψω στους ανθρώπους.......

Η ομίχλη βρίθει από ανεμώνες

Ἡ ὁμίχλη

Ἡ ὁμίχλη βρίθει 

Ἀπὸ ἀνεμῶνες

Κοίτα τὰ κλαριὰ

Τί λίμνη

Τί ἀνυπόμονη καρδιὰ

Βλέπε μέσα

Στὴ σωστὴ σταγόνα

Ποιὰ φόρα

Παίρνει τὸ παιδὶ

Ποιὰ νάρκη

Ἡ γυναῖκα

Γιῶργος Σαραντάρης

Έτσι μες στην ομίχλη είναι σήμερα λουσμένη η Εγκλουβή, σκαρφαλωμένη στην πιο ψηλή κορυφή της Λευκάδας. Τα παιδιά της τριγυρνούν στα μες στα στενά της σοκάκια, ανηφόρες και κατηφόρες γεμάτη. Ένα χωριό που που ψυθιρίζει ιστορίες απ τα ερηπωμένα σπίτια και τις γκρεμισμένες στέγες. Ένα χωριό που κάνει την ομίχλη να κουρνιάσει για ώρες πριν συνεχίσει το ταξίδι της.