Ο λόγος για τα.... κουκιά! Τα κουκιά θεωρούνται βαρύ, ή το πιο βαρύ, φαγητό για το στομάχι. Εξού και το παρακάτω λαϊκό στιχούργημα που βρήκα σ' ένα απόσπασμα από τα πρακτικά του Α' Συμποσίου της Εταιρίας Λευκαδικών Μελετών με θέμα "ΤΟΠΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ" (Λευκάδα 9-11/9/1996). Γραμμένο στην ντοπιολαλιά... τση Λευκάδας!
"Μια γρηγιά στα γερατιά
είχε πόνους κι αρρωστιά.
Τρέχει κράζει το γιατρό
να (ν) τς ειπεί το γιατρικό.
-Τ' έχεις γριά μ' κι αναστενάζεις
κι όλο το γιατρό φωνάζεις;
-Εχ' αναφαγιά μεγάλη
και σκοτούρα στο κεφάλι.
Σήμερα δεν έφαγα άλλο
παρ' ένα μηρί από γάλο
τη φτερούγα και το πέτο
κι έξι απλάδαινες μπουργέτο.
Και το βράδυ θα δειπνήσω
εν' αρνάκι που θα ψήσω.
Κι ο γιατρός ανατρομάζει
και το Κύριε ελέησον κράζει.
Φέρτε τση κουκιά βρασμένα
μη(ν) πεινάσ' και φάει κι εμένα."
(βλ. Ι.Ν. Σταματέλος περ. "Πλάτων" τ. β.,1879, σ. 488)
