Από το χέρι του Διονύσου...

Το νέκταρ των θεών;

Μέρος Β


Το κρασί, ένα αγαθό μοναδικό, πολύ αγαπημένο από φανατικούς λάτρεις ταξίδεψε μες στους αιώνες κι έφτασε σε μας. Οι αρχαίοι Έλληνες το θεωρούσαν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους, της καθημερινότητας, της λύπης και της χαράς τους. Ο νους του ανθρώπου το έπλεξε ανάμεσα σε μύθους και θεούς. 'Ενας θεός για να το προστατεύει και να το τιμά. Ο Διόνυσος.

Ο Διόνυσος ήταν γιος του Δία και της Σεμέλης (κόρη του Κάδμου, βασιλιά της Θήβας). Μα πως γεννήθηκε ο Διόνυσος;

"Ο Δίας ερωτεύτηκε τη Σεμέλη και υποσχέθηκε να πραγματοποιήσει κάθε της επιθυμία. Αυτή ακριβώς την υπόσχεση εκμεταλλεύτηκε η ζηλόφθονη Ήρα, η οποία πείθει την Σεμέλη να ζητήσει από τον Δία να φανερωθεί μπροστά της σε όλο του το μεγαλείο. Ο Δίας ήταν διστακτικός η Σεμέλη όμως του θύμισε της υπόσχεση του και τελικά ο Δίας πείσθηκε. Η εμφάνιση του Δία ήταν συγκλονιστική. Εμφανίστηκε στο άρμα του με τρομερές βροντές αστραπές και δυνατό φως. Η Σεμέλη, θνητή όπως ήταν, δεν μπόρεσε να αντέξει σ’ αυτό το τρομερό θέαμα και κάηκε. Ο Δίας όμως πρόλαβε και πήρε από τα σπλάχνα της τον καρπό του παράνομου δεσμού τους, που ήταν ήδη έμβρυο 6 μηνών. Πολύ γρήγορα και χωρίς να μάθει τίποτε η Ήρα έβαλε το έμβρυο μέσα στον μηρό του. Όταν ήρθε η ώρα ο Δίας έκοψε τα ράμματα και έτσι γεννήθηκε ο Διόνυσος.
Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ο Στάφυλος ήταν ένας από τους βοσκούς του Οινέα. Καθώς έβοσκε τα κοπάδια του, ο Στάφυλος παρατήρησε ότι μια από τις κατσίκες του τρώγοντας τους καρπούς κάποιου φυτού γίνονταν πιο ζωηρή. Ο Στάφυλος πήρε τότε τον καρπό και τον έδηξε στο βασιλιά Οινέα ο οποίος δοκίμασε το χυμό του. Έτσι, στον καρπό έδωσε το όνομα του βοσκού (Στάφυλος – σταφύλι) και στο χυμό το δικό του (Οινέας – οίνος)."
Κι επειδή μ αρέσει ο υπέροχος κόσμος της Ελληνικής Μυθολογίας θα συνεχίσω λίγο ακόμα αυτή την ωραία ιστορία.

"Ο Διόνυσος, με το κρασί κατάφερε να συμφιλιώσει τον Ήφαιστο με την Ήρα και να συμφιλιωθεί κι αυτός μαζί της. Αυτά αντανακλούν την πεποίθηση των Αρχαίων Ελλήνων ότι το κρασί δρα καταλυτικά στην επικοινωνία των ανθρώπων για αυτό <<συμφιλιώνει ακόμα και θεούς>>.

Το μίσος της Ήρας δεν έσβησε με τον θάνατο της Σεμέλης αλλά στράφηκε προς το παιδί. Ο Διόνυσος για να γλυτώσει από την μανία της Ήρας αναγκάζεται να φεύγει διαρκώς και να κρύβεται σε βουνά και δάση. Μόνιμοι σύντροφοι του σ’ αυτή της ατελείωτη φυγή οι Σειληνοί, οι Μανάδες και οι Πάνες.

Κάποια μέρα ο Διόνυσος επισκέφθηκε την Αιτωλία όπου τον υποδέχτηκε ο βασιλιάς Οινέας. Εκτιμώντας τη φιλική υποδοχή που του έγινε, ο Διόνυσος έκανε ένα δώρο στον Οινέα, του χάρισε ένα κλήμα και του έδωσε τις πρώτες οδηγίες για το πώς θα το καλλιεργήσει. Ο Διόνυσος παντρεύτηκε αργότερα την Αριάδνη και απέκτησε μαζι της δυο παιδιά, το Στάφυλο και τον Οινοποίωνα."

Κατά τη διάρκεια της ζωής του ο Διόνυσος περιπλανάται στην Αίγυπτο και τη Συρία, τρελός, προσπαθώντας να μείνει μακριά από την Ήρα. Θεραπεύεται από τη Ρέα στη Φρυγία. Εκείνη του έδειξε την τελετουργική λατρεία κι έτσι συνεχίζει την περιπλάνησή του διδάσκοντας την καλλιέργεια του αμπελιού. Σε κάποιες περιοχές τον υποδέχτηκαν ως θεό ενώ σε άλλες ως τυχοδιώκτη.

Είτε ήταν θεός είτε όχι........................................Κρασί μουσική και χορός!